‘N NEIJE MÈRGE

Tijd die lèk hôs stil te staon
zô gurrig vaen de kaauw
waor ik nou ôk hère kijk
ik denk steeds wèr mijn aon ou

oeh……
oeh……

ès ik slaop wèrum ik m’neijge
ôn drome die ik krijg
wakker liggend zie ik ouw gezicht
fleem oew schaduw, hope dè ge blèf
mar stilte schrèk te hard en
de nacht die is zô lang

’t is hoe ik ôn ou denk
op elke neije mèrge
liefd’èn wèrmte um oe hère
ôn oe denke màk me blij
màr ik snotter tegelijk

oh, ik mis oe zô
meijn lief
zeg waor zèdde
gif us antwoord
zeg waor zèdde
meijn lief

en ’t lììve
vult de daage
‘k zij d’r nie beij
en ik tuur
over d’m boowm en ik zie
oew ster, weijte weg van hier

wà t’r ôk gebeurd is
d’r kum aalteijd wèr un mèèrge
en de zon zà ooit wèr scheijne
màr d’n teijd die krup vurbèij
want gij hurt aaltijd toch, bij meijn

Tekst: André Janssen,
muziek: Sarah McLachlan (Wintersong),
(van de CD Puur Gelderse Sound)

naar André Janssen

Deze pagina is bijgewerkt op