26 augustus 2011 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Als Janny zingt is Gienus nog altijd in de buurt
INTERVIEW JANNY SWARTS
• Mannelijke helft zangduo overleed tien jaar geleden
• ‘Ik had er jaren geen zin meer in’
Door Marcel Looden
Vriescheloo Hoe zonnig de dag vandaag ook is, voor Janny Swarts is ie een beetje duister. Vandaag namelijk is het 10 jaar geleden dat haar man Gienus overleed. De man ook met wie ze het zangduo De Swartino's vormde. Zingen deed zij na zijn dood heel lang niet maar nu reizen haar liedjes weer door Oost-Groningen.
De 26ste augustus 2001 was de dag waarop de wereld voor Janny Swarts stil stond. Twee weken later was dat het geval voor de westerse wereld, toen het in New York mis ging. “Maar toen had ik mijn grootste klap net gehad”, vertelt Janny. “Gienus was hartpatiënt en overleed aan die kwaal, hij was 67 jaar.”
Ze was kapot, piekerde er niet over om te gaan zingen, om op te gaan treden. Iets wat zij en Gienus onnoemelijk veel jaren hadden gedaan. “Als De Swartino's. Ik met mijn accordeon, mijn trekzak. Samen zongen we vooral Groningse liedjes en liedjes die we uit het Duits in het Gronings vertaalden. Het was begonnen tijdens een familiefeestje, ergens in de jaren zeventig.”
Gienus en Janny zongen in zorgcentra, voor de Plattelandsvrouwen zoals die toen nog heetten, voor verenigingen. “We zaten in Groningen en Drenthe. Hartstikke leuk. Gienus was de drijvende kracht. Op een bepaald moment mochten we zelfs een cd opnemen via een televisieprogramma. Toen werd het helemaal druk.”
Die drukte werd op die fatale dag verdrongen door de stilte van de dood. Die stilte bleef heel lang. “Ik heb wel vier, vijf jaar niet meer gezongen. Toneelspelen deed ik wel weer, dat is ook een hobby.”
Het verzoek van de Plattelandsvrouwen om met kerst haar liedjes te vertolken, braken de ban. “Dat is nu enkele jaren geleden. Ik zei ja en trad toen voor het eerst weer op. Het was heel emotioneel, maar het ging goed. En weet je, beetje bij beetje begon toen het plezier terug te komen.”
Zodat ze nu weer volop in de weer is en heel regelmatig optreedt in vooral zorgcentra. “Ik heb er heel veel plezier in. Het geeft me sociale contacten, ik krijg aandacht en geef iets aan mijn luisteraars.” Ze zingt nog altijd in het Gronings, draagt nog immer haar speciale kleding en heeft nog altijd haar accordeon. En Gienus is dan ook altijd in de buurt, in haar geest. "Ja, tijdens mijn optredens denk ik altijd aan hem:”
