11 juni 2001 |
De Limburger op het web |
'Neet Oét Lottum bezorgt me een vakantiegevoel'
Door Marcel Abrahams
De Venlose feestband Neet Oét Lottum is in de vijf jaar van zijn bestaan uitgegroeid tot een graag geziene gast op diverse feesten. De formatie heeft in de loop der jaren een trouwe supportersschare opgebouwd, die de band vaak vergezelt naar concerten. Gisteren werd Maastricht aangedaan. Verslag vanuit de supportersbus.
VENLO Sommige dingen veranderen nooit. Op het moment dat de voorraad bier tevoorschijn komt, klinkt een licht gejuich. De met veel studenten gevulde supportersbus van Neet Oét Lottum (NOL) is Venlo nauwelijks uit als de eerste blikjes soldaat worden gemaakt.
Het is inmiddels 18.30 uur en het feest kan beginnen. De door NOL bestelde bus is een bezienswaardigheid op zich: gebouwd in de zestiger jaren en bedoeld om de kinderen van in Heerlen gelegerde soldaten naar school te brengen. Nu maken veertig jongeren zich op om hun favoriete Limburgse band aan te moedigen. NOL treedt ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de universiteit van Maastricht op op het Vrijthof, vlak voor hoofdact Rowwen Hèze.
NOL, die dezelfde aanstekelijke muziek maakt als het grote voorbeeld uit America, is in de loop der jaren erg populair geworden onder jongeren in de leeftijd van 15 tot 25 jaar. Veel aanhangers komen uit Venlo, maar in de bus zitten ook NOL-fans uit Maasbree, Baarlo en Horst. "NOL heeft de muziekliefhebber veel te bieden', vindt Loes Heinemans (22). "Van feestnummers tot gevoelige liedjes: ze beheersen het allemaal. Alleen die groepsnaam is wat verkeerd gekozen', verwijst Heinemans lachend naar haar woonplaats Lottum. "Neet Oét Lottum is minder bekend dan Rowwen Hèze en staat daardoor wat dichter bij de mensen', vult Roos Litjens (25) uit Wellerlooi aan.
NOL heeft ook fans die van buiten Limburg komen en stad en land afreizen om de groep aan het werk te zien. Zoals Inge [......] (24) en Yvette [.......] (24), die uit het bij Amsterdam gelegen Nieuw-Vennep komen. Inge belandde via een vriendin bij een concert van de groep, waarna zij evenals Yvette meteen werd gegrepen door de goede sfeer die de formatie altijd weet op te roepen. Inge: "De jongens maken van elk concert een feest. De muziek is leuk en de teksten zitten erg goed in elkaar: het zijn allemaal korte verhaaltjes met een kop, een romp en een staart.'
De meiden kennen de bandleden inmiddels persoonlijk. "De jongens komen altijd een praatje met ons maken, vaak blijven we voor een concert ook bij één van hen slapen. Amsterdamse jongens zijn arrogant en hebben niets te melden. Limburgers zijn aardiger en eerlijker.'
De sfeer in de bus is opperbest en wordt nog beter als rond 20.00 uur het Vrijthof in Maastricht wordt bereikt. Er rest nog een halfuur om consumptiebonnen te kopen en een plaats te zoeken, want daarna staat het optreden gepland.
Als het dan eindelijk zover is, zit de stemming er al snel in. Onder aanvoering van de 24-jarige zanger Frans Pollux (onze fans zijn bijzonder trouw') geeft de groep een uitstekend optreden weg en weet het aanvankelijk kritische Maastrichtse publiek voor zich te winnen.
Yvette [.......] en Inge [......] genieten volop mee. Inge verstaat de teksten, Yvette niet. "Onze vriendengroep begrijpt niet wat wij zo leuk vinden aan NOL', zegt Inge. Yvette: "Zij gaan liever de disco in.' Inge: "Uitgaan in de Randstad hebben we wel gezien. Het boerenhossen' in Limburg is veel leuker. Neet Oét Lottum bezorgt me een vakantiegevoel.'
Na de concerten van hun favoriete band en Rowwen Hèze gaan de NOL-fans nog stappen in Maastricht. Om 01.30 uur wordt de terugreis naar Venlo aanvaard. Enkele nachtbrakers stellen voor om bij aankomst in Venlo nog even de bloemetjes buiten te zetten. Een jongen in het midden van de bus schudt, half slapend, heftig zijn hoofd. "Leuker als in Maastricht wordt het toch niet meer. Het feest is voorbij.'
