19 mei 2007 |
De Limburger op het web |
Kraft of Knubben, Beppie
is altijd Beppie
Door Wiel Beijer
Beppie Kraft viert morgen haar vijftigjarig artiesten-jubileum. Ze doet dat met een samen-zingfeest op de Markt in Maastricht. Samen met tientallen collega's én duizenden fans gaat ze populaire liedjes uit het wereldrepertoire zingen. En afsluitend trakteert de gouden zangeres de verzamelde fans op haar grootste hits. Een gesprek met de koningin van het Limburgse lied.
Van keeper tot koningin van het Limburgse lied. Misschien wel de kortste samenvatting van het leven van de op 5 juni 1946 in Maastricht geboren Barbara Laurentia Christiana Kraft, dochter van Marie en Sjeng Kraft. Kleine Bep is keeper bij een straatvoetbalteam dat voor de rest uit louter jongens bestaat. „Tot mijn elfde was ik meer jongen dan meisje. Zelfs toen ik al op de ulo zat. Ik ging toen wel al meer meisjesachtig gekleed, maar als ik uit school kwam, ging ik weer voetballen met de jongens. De eerste keer dat ik een jurkje droeg, was tijdens mijn allereerste optreden als zangeres. Ik was toen elf.” Ze tovert een ietwat verfomfaaide zwart-wit-foto tevoorschijn. Het ultieme bewijs dat ze dit jaar inderdaad vijftig jaar op de planken staat. De foto uit 1957 toont een zingende Beppie op een podium, met achter haar als levend decor een raad van elf in een zaal in de Maastrichtse wijk Caberg. „Ik droeg een lichtblauw jurkje met fluwelen bandjes en zwarte lakschoentjes met witte sokjes.” Echtgenoot Pierre merkt op dat ze destijds in exact dezelfde houding op het podium stond als ze er tegenwoordig staat. „Met de armen gespreid.”
Thuis op de bank haalt Beppie Kraft herinneringen op. Thuis is sinds eind vorig jaar een appartement met uitzicht op de Grensmaas en het kanaal in Kotem, Belgisch-Limburg. Hier zijn Beppie en Pierre zes maanden per jaar thuis. De andere zes maanden wonen ze in het Spaanse Rojales. „In Spanje ben ik Beppie Knubben. Ook wanneer ik zaken doe, ben ik Beppie Knubben. Zodra ik optreed, ben ik Beppie Kraft. Voor anderen levert dat wel eens problemen op. Zoals indertijd toen ik nog directeur was van platenmaatschappij Marlstone. Collega-artiesten zagen niet altijd het verschil tussen de zangeres Beppie Kraft en de Marlstone-directrice Beppie Knubben. Zelf had ik daar geen problemen mee. Ik bleef toch altijd Beppie.”
BEPPIE EN PIERRE hebben in 2007 al hun feestje gevierd. Eerder dit jaar waren ze namelijk veertig jaar getrouwd. Beppie vertelt hoe ze verkering kregen. „Ik was zangeres bij dansorkest The New Rising Stars. Pierres broer Matti speelde er klarinet en saxofoon. Toen trompettist Jean van der Meulen de band moest verlaten omdat hij in militaire dienst moest, kwam Pierre, die ook trompet speelde, net uit dienst. Hij werd onze nieuwe trompettist. Ik was toen al verliefd op hem. Later kregen we echt verkering.” In 1966 houdt het orkest op te bestaan. Pierre gaat spelen in het orkest van Beppie's vader Sjeng bij de platenmaatschappij van Johnny Hoes. „De solo op Mexico van de Zangeres Zonder Naam is bijvoorbeeld van mij. Ook heb ik als trompettist bij Telstar soloplaten gemaakt onder de artiestennaam Joe Harris.” Beppie zingt in die tijd bij Telstar, in achtergrondkoortjes, maar ook solo. In 1967, het jaar dat zij en Pierre trouwen, heeft ze haar eerste grote Limbohit met de carnavalskraker Diech kins miech tralala. „Ik werkte bij de Gulpener bierbrouwerij. Moest het bier uit Gulpen buiten Limburg bekendmaken. En in het weekend trad ik op met feestrepertoire, vooral in Maastricht. Verder dan Meerssen kwam ik toen niet. Ik had een half uur repertoire en trad op met muziekbanden. Pa bezorgde mij die banden zonder zangstem via zijn werk.” Haar bekendheid buiten de regio Maastricht dankt Beppie Kraft aan de radio. Met name aan piratenzenders in het Belgische grensgebied. Als een nieuw plaatje uitkwam, gingen we al die zenders langs. Ik denk dat ik mijn populariteit voor negentig procent aan die piraten te danken heb, maar je moet natuurlijk wel het geluk hebben dat je leuke liedjes hebt.” Omdat de kleine Maastrichtse zangeres (1.48 meter!) zo snel populair wordt, bedenkt Telstar dat Beppie ook maar buiten Limburg gelanceerd moet worden. Niet als Beppie, dat klinkt tè Limburgs, maar als Marja. „Ik zong toen al Nederlandstalige liedjes in voor de verzamelelpees. Alle dertien goed van Telstar Johnny Hoes zei op een dag: 'Verrek Bep, je kunt het ook in het Nederlands.' Als Marja heb ik één plaatje gemaakt en het was niets, helemaal niets. Veel tè Limburgs Nederlands. Dus de carrière van Marja was snel voorbij. Gelukkig maar.” Als de Limburgse nachtegaal in 1989 met De Nach een megahit in eigen provincie heeft, wil Rob Peters van platenmaatschappij CNR het nog een keer met haar buiten Limburg proberen. „Hij zag een gat in de markt na de Zangeres Zonder Naam en vond dat ik daar in moest springen. Ik zag dat niet zitten. Stel je voor dat het een succes zou worden. Dan was ik elk weekend weg en moest in hotels overnachten. Dat wilde ik niet. Ik wilde alleen nog in Limburg optreden en wilde elke nacht in mijn eigen bed kunnen slapen. Misschien had ik het wel gedaan als ik jonger was geweest, maar nu hoefde dat voor mij niet zo nodig. Daar kwam bij dat ik in 1987 met Conny Peters platenmaatschappij Marlstone had overgenomen. Daar had ik het ook behoorlijk druk mee'
In 1990 gaat Pierre met vervroegd pensioen. Vanaf die dag wordt het leven overzichtelijker voor het echtpaar Knubben. Beppie runt de platenmaatschappij en treedt op als artiest. Pierre, inmiddels omgeschoold tot fanatiek hobbykok, runt het huishouden. „Pierre deed vanaf die tijd alles waar ik geen tijd voor had. Maar ik heb altijd tegen hem gezegd dat hij moest aangeven als hij daar genoeg van had. Dan zou ik meteen zijn gestopt met optreden. Pierre is na pap de belangrijkste mens in mijn carrière. Hij heeft me altijd de ruimte gegeven. 'Doe maar kind', zei hij steeds.”
Heel belangrijk voor beiden is in 1998 de aankoop van het huis in Spanje. „Dat was vlak nadat een goede vriend van ons was gestorven. Ik wilde toen meteen stoppen met optreden om met Pierre van het leven te gaan genieten. Daar was Pierre het echter niet mee eens. Hij zei dat het seizoen van de 11e van de 11e tot carnaval 'mijn seizoen' is en dat ik dan maar de rest van het jaar moest stoppen met optreden. Ik heb meteen onze zoon en mijn manager Rob gebeld en gezegd dat hij mij na carnaval niet meer moest boeken. Na carnaval ben ik zes maanden helemaal van Pierre. Hier hobbelt Pierre steeds achter mij aan. In Spanje is het omgekeerd. Daar bepaalt hij de agenda. Als Pierre langs het strand wil wandelen, dan gaan we langs het strand wandelen. Eind oktober begint Pierre zich daar in Spanje alweer te verheugen op het carnavalsseizoen met de optredens. Maar in februari heeft hij ook weer genoeg van al die mutsen. Dan verlangt hij terug naar Spanje.”
En altijd verlangen beiden naar de vier kleinkinderen: Pïen, Jim, Zoë en Evi van zes, vijf, vier en drie jaar. „Ik heb veel leuke dingen beleefd in mijn leven, maar het allermooiste zijn de kleinkinderen. Daar houd je anders van dan van je kinderen. Ik vergelijk het met toen ik verliefd werd op Pierre. Als de kleinkinderen in de buurt zijn, heb ik vlinders in mijn buik.” En dan toch de helft van elk jaar ver weg van die kleintjes in de Spaanse zon? „We komen elke vijf, zes verken even terug hoor. Liefde tanken, noem ik dat. Als ik dan met ze heb geknuffeld, is het weer goed. Dan kan ik weer weg. We hebben in Spanje korte tijd een webcam gehad. Dan kon ik ze zien, maar dat werkt niet. Als ik die kinderen dan zag, wilde ik alleen maar sneller terug naar huis. Nee, bellen is beter. Even wat tegen ze zeggen, dan is het goed.”
Beppie heeft een tijdlang niet opgetreden op zondag. „Niet omdat het de dag des heren is, maar omdat het onze gezinsdag was. Sinds ik alleen nog in het carnavalsseizoen optreed, is die vrije zondag niet meer. Omdat het seizoen zo kort is, moet ik wel op zondag optreden.” Dat brengt ons op het geloof. De zangeres is overtuigd katholiek. Ik geloof dat er een God is, maar weet niet of ik ook in een hemel moet geloven. Ik geloof meer in terugkomen, reïncarnatie. Als je in dit leven een goed mens bent geweest, kom je volgens mij beter terug. Dat is de hemel De hel is de straf voor slechte mensen. Die moeten als zij terugkomen eerst maar eens bewijzen dat ze beter kunnen.” Beppie gaat regelmatig naar de kerk, met name in Spanje. „Dan heb ik de tijd, de rust. De kerk is voor mij een rustpunt, tijdens een mis, maar ook wanneer ik er alleen even ben om een kaarsje op te steken. Als ik alleen ben. kan ik héél rustig zijn. Dat zou je nier zeggen, hè? Mensen kennen mij vooral als druk en altijd kletsend, maar als ik alleen ben, kan ik uren stilzitten. Pierre is juist het tegenovergestelde. Die moet altijd wat om handen hebben.“
BEPPIE ZEGT dat haar beste eigenschap is dat ze goed met mensen kan omgaan. „Ik ben communicatief. Maakt me niet uit van welke rang of stam iemand is, ik ben voor iedereen benaderbaar. Dat komt omdat ik mensen interessant vind. Een vervelende eigenschap van mij is dat ik mensen vaak niet laat uitpraten. Toen ik met het L1-televisieprogramma Tapas begon, waarin we gasten ontvangen in ons huis in Spanje. viel het mensen op dat ik wel degelijk kan luisteren.” Als vervolgens naar haar slechte eigenschap wordt geïnformeerd, roept Beppie: „Pierre, wat is mijn slechtste eigenschap?” „Twijfelen”, antwoordt Pierre vanuit de een verdieping lager gelegen keuken. Je twijfelt steeds. Zou ik dit of zou ik dat? Je twijfelt over welke beslissing je moet nemen en je moet steeds bevestigd worden als je eenmaal een beslissing hebt genomen.” Beppie knikt instemmend en vervolgt: „ik ben eerlijk. Ook als ik zaken doe. Dan ben ik hard. maar wèl fair. Men noemde mij wel eens een harde zakenvrouw terwijl ik alleen maar duidelijk was. In een bedrijf moet je tenslotte wel beslissingen nemen. Voor mij zijn eerlijkheid en respect de hoogste waarden. En positief denken. Pap dulde vroeger geen negatieve gedachten. Hij wees ons er altijd op hoeveel geluk wij in ons leven hebben gehad, En zo is het. Ik ben een mazzelkont. Een echt zondagskind, ook al ben ik op een woensdag geboren.”
Dan komt nog een mindere eigenschap ter sprake. „Beppie loopt geen meter méér dan echt nodig is”, zegt Pierre. „Maar in Spanje loop ik meer dan hier”, reageert Beppie. Pierre weer. „Daar zou je ook het liefst met de auto tot op het strand rijden.” Achter de garage onder hum appartement heeft het echtpaar Knubben een kleine fitnessruimte en een sauna ingericht. Beppïe geeft toe dat ze er nooit komt om een stukje te fietsen. „Zo doelloos. Ik geef toe, voor mijn gezondheid zou het beter zijn. Ik neem me altijd voor iets aan mijn conditie te doen. Maar dat roep ik al jaren. Zoals ook mijn lijn een eeuwigdurend gevecht is. Toen ik nog met Matti Haaken het tegen elkaar scheldende Maastrichtse echtpaar Berb en Gradus speelde, zei Gradus altijd tegen Berb: 'Je bent niet te dik, je bent te klein!" En dat is ook zo."
