Tijdschrift voor folk en volksmuziek |
Janviool nr. 37, mei 1981 |
Mooshoofpaadzengers
'n Stùkske Roy (Telstar 17004)
De Mooshoofpaadzengers, afgekort MHPZ, zijn acht jongens uit het dorpje Stramproy ('Roy') bij Weert, die brave padvindersmuziek maken. Dit is een soort muziek die je al in geen 15 jaar meer hoort! Het is het Hootenanny-sfeertje, samenzang met een gitaartje, ongeveer zoals de Elegasten toen ze nog Campground Singers heetten. Ik had niet gedacht dat een dergelijke plaat nu nog gemaakt zou kunnen worden, en dat is niet eens negatief bedoeld. Alle teksten zijn in plaatselijk dialect, op bekende melodieën. De liedjes gaan grotendeels over de streek en het eigen dorp, onder andere over de schutterij, over een oude wever met een karakteristieke kop die zo mooi kon vertellen, over een gezellig cafeetje. Ze zijn vaak humoristisch, al zal de humor het meest gewaardeerd kunnen worden door de inwoners van Stramproy zelf. Wat mij weldadig aandoet, wanneer ik deze plaat vergelijk met andere recente platen met dergelijke streekmuziek (o.a. Thieu Sijbers en Peter Aarts) is het ontbreken van valse romantiek en nostalgie. Zo wordt in ' 't Durp' bezongen hoe Stramproy vroeger was: de leuke dingen die er waren en verdwenen zijn, maar ook hoe arm en moeilijk de bevolking het er in die jaren had. Voornaamste bezwaar van de plaat is de eentonigheid. Daardoor is het geen hoogvlieger, maar de teksten maken veel goed (na enige keren luisteren zijn ze redelijk goed te verstaan). Buiten Stramproy zal de belangstelling echter wel niet overweldigend zijn.
Jan Erik Grunveld
