Limburgs Dagblad op het web

Parodistentrio 'De Globetrotters'
viert zondag in Heerlen zijn zilveren jubileum

„Een reis om de wereld" in 25 jaar

Door Kick Schröder

De elfde van de elfde anno 1958. De zaal achter het café van Leentje Schiffers aan de Heerlense Saroleastraat (nu de bar Manuela) zit vol. Het publiek heeft na een dag hard werken in de mijn en in het huishouden zin in een avondje ontspanning. De Heerlense carnavalsvereniging de Winkbülle staat doorgaans wel borg voor wat plezier.

Halverwege de avond staan drie verklede en onherkenbaar geschminkte Heerlense jongens het toneel op. De man die het programma presenteert vraagt hen hoe ze aangekondigd moeten worden. „We hebben helemaal geen naam," luidt het wat beduusde antwoord, „Maar wat doen jullie dan?" Is de volgende vraag. Bedremmeld antwoordt het drietal: „We maken een reis om de wereld". Waarop de conferencier hen dan maar aankondigde als de „Globetrotters".

Die conferencier had er toen in de verste verte geen benul van dat hij een naam had bedacht, die ooit nog eens bekendheid zou krijgen tot in Australië, Curaçao en noord-Groningen toe. Een naam die zelfs zou worden uitgesproken door een koningin en een gouverneur.

Volle agenda

Sinds Jaar en dag zijn de Globbetrotters uit Heerlen een niet meer weg te denken element in de Limburgse kleinkunstwereld. Iedere zichzelf respecterende carnavalsvereniging heeft het trio weleens gecontracteerd voor een van haar zittingen gecontracteerd - of pogingen daartoe ondernomen, want het afsprakenboekje van De Globetrotters zit doorgaans al vee maanden volgeboekt.
Terugbladerend in hun oude agendas vinden de humoristen tal van memorabele hoogtepunten: 1969: optreden voor het koninklijk huis in het Maastrichtse gouvernement waarbij de koningin de Heerlenaren verzocht om een speciaal liedje nog eens over te zingen, omdat ze het zo mooi vond, 1971: toekenning van de Gouden Narrenkap, 1973: uitreiking van de doctorsbul aan de N.U.L., 1974: tournee door Australië, datzelfde jaar verschijnt de eerste LP „GRapsodie', 1979: tweede tournee door Australië, 1980: de tweede LP „2e GRapsodie" verschijnt, 1982: bezoek aan Curaçao.
En het meest actuele wapenfeit boeken ze vandaag, 11 november 1983: het 25-jarig bestaan van hun gezelschap.
Hoe het allemaal begonnen is? „Ach, eigenlijk heel gewoon,” glimlacht Jan Stollman, de oudste van de drie Globetrotters, „Heerlen was destijds zo ongeveer de enige stad in Limburg die geen eigen zanggroepje had die wat actueel op de zaken inspeelde. In Maastricht en Venlo had je zulke groepjes wel.”

Onherkenbaar

De broers Jac en Martin Stollman waren op dat moment al een tijdje lid van een cabaretgroepje dat onderdeel vormde van het toen fameuze jongerenorkest The Swallows. Tegen de carnavalstijd kregen zij het idee om iets dergelijks ook eens in de carnavalasfeer te gaan doen. Broer Jan voelde er aanvankelijk niet zoveel voor, maar liet zich uiteindelijk toch overhalen.
,,We hadden er helemaal niets van verwacht. Vandaar dat we ons ook onherkenbaar hadden verkleed en geschminkt, Zou het een debacle worden, dan konden we later niet herkend worden.”
De werkelijkheid was echter anders. Het optreden van de gebroeders Stollman werd enorm succes. Heerlen riep om een vervolg. En de Stollmannen gaven toe. Aanvankelijk bleef dat beperkt tot één voorstelling per jaar. Maar na een tijd werd dat uitgebreïd omdat het publiek steeds meer de Globetrotters ging vragen.
Het werd zelfs zó druk, dat broer Jac eruit moest stappen omdat hij nauwelijks meer tijd had voor zijn baan. Bert Naedenoen werd gevraagd en bereid gevonden om de plaats van Jan in te nemen.
In die jaren waren de Globetrotters regelmatig buiten de provincie aan de gang. Ze traden op voor militairen en reisden met de Gert en Hermienshow mee tot in de achterhoeken van Groningen. In die tijd iets heel bijzonders voor een amateurgroepje uit het zuiden van Limburg.

Problemen

Problemen konden dus niet uitblijven. Iemand werd overspannen en er kwam ruzie. Naedenoen vertrok na negen jaar en broer Jac nam zijn oude plaats weer in. Ze traden weer op in de oorspronkelijke formatie en het succes leek verzekerd te zijn.
Vijf jaar lang was dat ook zo. De gouden narrenkap, de NUL, naar Australië en de eerste LP volgden elkaar in kort tempo op. Maar in 1976 sloeg het noodlot hard toe. Broer Martin overleed. En toen hoefde het niet meer voor de beide andere broers. Met Martin was ook de succesformule weg. De Globetrotters zouden nooit meer worden wat ze geweest waren. Dat vonden ze zelf zo en daarom kapten ze er mee.
Maar het publiek vond dat niet. Achttien jaar lang had het genoten van de zachte humor van de Stollmannen en dat wilde men niet zomaar opgeven. Jan werd voortdurend gevraagd om toch weer iets te gaan doen.
Twee jaar lang wist hij dat tegen te houden, maar toen ging hij toch voor zijn publiek door de knieën. Herm Kurvers werd benaderd om de plaats van de overleden broer in te willen nemen en hoewel hij daar zelf aanvankelijk een hard hoofd in had, zei Herm ja.
In het seizoen van '79 schenen de Globetrotters weer op de planken. Herm moest erg wennen. Het publiek niet. Dat accepteerde hem, omdat hij niet pretendeerde een tweede Martin Stollman te zijn, maar bínnen het trio een eigen gezicht had en hield.
En zo ging het trio een tweede „periode van welvaart” tegemoet: een tweede LP, een nieuwe reis naar Australië en een reis naar de West.
Een nieuwe reis naar 's Rijks tropische eilanden staat voor de komende carnavalsperiode op bet programma.
Het gaat de Globetrotters dus nog steeds voor de wind.

Formule

Om 25 jaar lang 'in' te blijven bij het publiek moet je in ieder geval beschikken over een uitstekende formule. En die is in de loop van al die 25 jaar eigenlijk nooit gewijzigd. Een stukje flauwe kul rond de actualiteit van het moment, opgediend met ver-Limburgste parodieën op bekende liedjes. Bekketrekkerij omlijst met getokkel op gitaar en theekistbas. Verder niets. Op zich een simpele formule die wat saai aandoet, maar die in de zalen een ware kraker is gebleken.
De Globetrotters en dan met name Jan Stollman, blijken over een gevoel voor humor te beschikken dat aanslaat. Zij brengen geen al te hoogdravende politieke satire en vermijden kwetsende en grove grappen. Hun presentatie is eerder beschaafd dan volks. En toch in een taal die dicht bij de mensen staat. Jan Stollman heeft het Heerlens dialect wat aangepast om er een soort algemeen beschaafd Limburgs van gemaakt, dat in de hele provincie verstaanbaar is. Ook boven de rivieren wordt dat dialect wel gebruikt, al wordt het programma daar grotendeels in het 'Hollands' gebracht.

Feest

Komende zondag wordt in de Heerlense stadsschouwburg een speciaal programma gebracht rond het jubileum van de Globetrotters. Geen terugblik op 25 jaar Globetrotters maar een amusementsprogramma van Limburgs niveau, waarin de Globetrotters zelf het hoogtepunt vormen naast o.m. Wiel Knipa, de Jackarno's, Pierre Knoops, de Klumpkes Blumkes en de Swinging Swallows.
De voorstelling begint om 14 uur. 's Morgens om 11.15 uur draagt pater Sangers uit Maaseik een feestmis op in de Pancratiuskerk en 's middags recipieren de Globetrotters van 5 tot 7 uur in de foyer van de schouwburg. Vanaf 8 uur 's avonds is er een groot jubileumbal in de Schouwburg met muziek van de All Sounds.
De opbrengst van de jubileumvoorstelling wordt door de jubilerende Globetrotters beschikbaar gesteld, aan het ORA-hotel voor gehandicapten in Heerlen.

terug naar Globetrotters

Deze pagina is bijgewerkt op