TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 100, augustus / september 2005 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
___________________________________________
PETER DICTUS
___________________________________________
Hier
(Geen catalogusnummer, info@peterdictus.nl)
Peter Dictus maakte in de tweede helft van de jaren tachtig regionaal furore met de groep Van Dikke En Zo, dat het met Brabantse liedjes in het folkidioom tot de halve finale van De Grote Prijs Van Nederland wist te schoppen. Daarna werkte hij jaren samen met Toontje lager-toetsenist en liedschrijver Bert Hermelink. Ook Gerard van Maasakkers maakte gebruik van Peter Dictus' diensten. De 'comeback'-cd Zonder titel opent met het door Dictus van tekst voorziene nummer Zaketoen, waarop hij ook tweede stem zingt. Zijn debuut-cd komt desondanks onverwacht. Hier biedt tien liedjes in het West-Brabants, voor het overgrote deel van eigen hand. Peter Dictus heeft een aangename, maar toch doordringende stem en dito expressie. Voor de muzikale inkleuring van de liederen zorgde Pieter van Bogaert, die niet alleen meeschreef aan een deel van de melodieën, maar ook alle instrumenten bespeelde, de arrangementen verzorgde en de opname-techniek deed (nou, op het titelnummer na dan). Kleine dingen en persoonlijke observaties geven de liedjes vorm. Het dorpse gevoel, maar dan zonder nostalgie. In de wals Dancing Europa klinkt de begeleiding als een draaiorgel, worden oude dorpsbewoners geportretteerd, maar klinken er toch universele waarden door. De melodie van het nummer is overigens van het lied Mon amant de Saint-Jean (1938). Hier sluit af met Zolang de zon, een interpretatie van Sunshine on Leith van The Proclaimers. Met een licht hoofdknikje naar de Schotse broertjes prefereer ik Dictus' versie met afstand. Ik zou kunnen stellen dat Peter Dictus de West-Brabantse tegenhanger is van Gerard van Maasakkers, maar beter is het om met een open oor naar hem te luisteren. De diepgang is er.
