24 november 2004 |
De Stentor op het web |
Verrassend muziekdebuut
in dialect
door Jolanda de Kruyf
STEENWIJKERLAND - Nieuw geluid van oude bekenden. Dertien nummers doordenkt van lief en leed in de eigen moerstaal staan op de eerste dialect-cd van Bogey & The Longhorn.
Reken maar dat 't schijfje getiteld 'De Meenthe Plat' zo links en rechts nog wat gefronste wenkbrauwen oplevert. Voorman Alex Hagedoorn twijfelt er niet aan. Maar hij weet ook: fans zullen aangenaam verrast zijn. Want voor dit gedurfde debuut hoeven de zeven gelouterde bandieden zich niet te generen. Hun jongste muzikale hoogstandje is een harmonieuze, en vooral openhartige ode geworden aan het leven zelf.
Een leven waarin het niet altijd een dolle boel is. Ze weten het alle zeven drommels goed. "Tussen de gekkigheid door hebben we écht wel een paar serieuze noten." Hartenkreten op muziek, een ontroerend nummer over verlies. Wel en wee schalt morgenmiddag door de boxen van hun stamkroeg De Karre in Tuk, waar de dialect-cd 'De Meenthe Plat' gedoopt wordt. Geen formele toestanden, gewoon op z'n janboerenfluitjes.
Melodieuze meerstemmigheid van cowboys. Met een sausje southern rock en country, wat Schotse invloeden zoals de fans gewend zijn. Opgetogen, maar uitgebalanceerd. Geen Engelse covers dit keer, maar de taal van de straat. Recht uit het hart. Het is een gemêleerde selectie songs geworden. Van een spontane liefdesbetuiging ('Ik hol allient van joe') en licht slaapliedje ('Doe joen ogen toe') tot goedbedoelde bemoeizucht ('Moeder voor de deur') en de schoonheid van de streek ('Dieper dan 't zand').
"Hartstikke spannend", vindt Alex (42). Hij schreef zelf een fors deel van de teksten, maar ook de anderen lieten zich niet onbetuigd: Barbera Hof-Kroon, Richard van der Zee, Edwin Hagedoorn, Jan Joustra, Foppe Hof en Niek Stok. Harry Hof gaat over 'de knoppies en lichies'.
"We stellen ons best kwetsbaar op", beseft Alex. Het balletje ging rollen toen 'Bogey' in De Meenthe de muzikale begeleiding verzorgde van troubadour Gerard Buisman. Muziek in de intieme sfeer van het theater, da's wel even wat anders dan de gemiddelde feesttent. Buisman stimuleerde de band en ook Daniël Lohues, die van het Drentse dialect z'n handelsmerk maakte, geldt als groot inspirator. Wie er niks van verstaat, leest lekker mee. "We hebben alle teksten in een boekje bij de cd gedaan. Wel zo makkelijk."
