17 oktober 2012 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Erwin Nyhoff houdt in grillige carrière het doel steeds voor ogen
‘Verloren zoon’ in De Parel
door Ali Pankow
Erwin Nyhoff was frontman van de destijds succesvolle band The Prodigal Sons. Na de vliegende start volgden magere jaren als krantenbezorger en afwasser, maar hij kwam terug via The Voice of Holland. Zaterdag treedt hij op in De Parel in Domburg.
Ik ben muzikant en ik blijf muzikant”, zei Erwin Nyhoff tegen de vrouw met wie hij na zijn scheiding een nieuwe relatie wilde aangaan. Zijn eeuwige passie voor de muziek kon maar beter bij het begin duidelijk zijn.
„Nou klinkt dat wel ferm, maar als je dan eenmaal als vader een baby op je schoot hebt, dringt toch het verantwoordelijkheidsbesef tot je door. Kortom, soms moet er toch gewoon brood op de plank komen”, zegt Nyhoff Hij kan terugblikken op een grillige carrière als zanger, gitarist en liedjesschrijver. „Elvis is voor mij heel belangrijk geweest. Aan die muziek en ook aan optredens van hem op televisie was ik als jochie helemaal verslingerd. Vrij snel kwam daar natuurlijk de muziek van Buddy Holly, de Beatles en de Stones bij. In ons gezin werd veel gezongen, maar muziek was zeker in de ogen van mijn vader toch uitsluitend een hobby, daar maakte je niet je werk van”, vertelt Nyhoff Zijn ouders hadden een landbouwbedrijf in het Overijsselse Dalfsen en uiteraard had vader zijn zoon graag naar de Landbouwschool zien gaan. Gitaarles had Erwin aan zijn moeder te danken. Zij betaalde de lessen die hij een beetje stiekem achter de rug van z‘n vader om kreeg.
„Mijn eerste optreden als zanger en gitarist was tijdens een familiefeestje. Dat werd goed ontvangen. Beter dan mijn eerste auditie bij een band. Toen was ik zestien en ik wist net hoe je een gitaar moest vasthouden. Maar die band zocht een zanger die heel gelikt alle top 40 hits kon nazingen, compleet met danspasjes. Ik werd dus afgewezen”, zegt Nyhoff.
Vanaf 1991 ging het snel richting roem met de oprichting van The Prodigal Sons. Die bandnaam is gebaseerd op een song van The Stones, maar verwijst ook naar het Bijbelverhaal over ‘De verloren zoon’.
Met You still think op het debuutalbum Wine of Life werd een grote radiohit gescoord. The Prodigal Sons toerden langs alle belangrijke poppodia inclusief Pinkpop en Lowlands en werden zelfs twee keer uitgenodigd voor het South by Southwest-festival in Austin, Texas. Maar na 1997 was de rek er uit. „ Ik besloot solo verder te gaan. In feite ben ik nooit gestopt met optreden, maar om financieel het hoofd boven water te houden heb ik allerlei baantjes gehad: om vier uur 's ochtends kranten rondbrengen bij de bezorgers, afwasser in een bedrijfsrestaurant. Daarnaast bleef de passie voor het muziek maken. Ik kwam ook in contact met een stichting die het dialect uit Oost-Nederland promootte", memoreert Nyhoff.
Zijn besluit een kans te wagen bij de tv-talentenjacht The Voice of Holland bracht -een ommekeer. Hij werd derde in de finale en 3,6 miljoen tv-kijkers zagen hem de klassieker Nights in White Satin van The Mooy Blues vertolken. „Sinsdien heb ik een volle agenda. Soms zijn er zelfs dertig optredens per maand. Nou ging het de laatste vijf jaar al heel aardig hoor, vind ik zelf. Al dacht mijn boekhouder daar net iets anders over. Maar zolang ik elk jaar een keer op vakantie kan, gaat het toch goed?” Nyhoff belooft voor zijn optreden in Domburg een gevarieerde reis door de muziekhistorie met één stem, één gitaar, één mondharmonica, cover-versies van onder meer Elvis, Beatles, Stones, Bruce Springsteen, een paar zelf geschreven liedjes, Engels- en Nederlandstalig en enkele nummers in dialect.
